أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ حَسّانَ عَنْ إِدْرِیسَ بْنِ الْحَسَنِ
عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ الْکِنْدِیّ عَنْ بَشِیرٍ الدّهّانِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ
اللّهِ ع لَا خَیْرَ فِیمَنْ لَا یَتَفَقّهُ مِنْ أَصْحَابِنَا یَا بَشِیرُ إِنّ
الرّجُلَ مِنْهُمْ إِذَا لَمْ یَسْتَغْنِ بِفِقْهِهِ احْتَاجَ إِلَیْهِمْ فَإِذَا
احْتَاجَ إِلَیْهِمْ أَدْخَلُوهُ فِی بَابِ ضَلَالَتِهِمْ وَ هُوَ لَا یَعْلَمُ .
حضرت صادق علیه السلام به بشیر فرمود: هر یک از اصحاب ما که فهم دین ندارد خیرى
ندارد، اى بشیر هر مردى از ایشان که از نظر فهم دین بىنیاز نباشد به دیگران نیاز
پیدا مىکند و چون به آنها نیازمند شد او را در گمراهى خویش وارد کنند و او
نفهمد.
اصول کافی ج 1 حدیث 6 ص 40